Acısı ciğerim deldi! Bünyan’da kaymakam bildi. Doksan iki köylü geldi, Ahmet Ağa öldüğünde. On sürü yozu yayılır, Ünü dünyaya dağılır. Adana’ya tez duyulur, Sen atına bindiğinde Her köyde işi görülür, Köylü yanında derilir. Yozu ortağa verilir, Sayıcılar geldiğinde. Adana’ya yoz götürür, Evin eksiğin yetirir. Her taraftan mal getirir, Ağır tüccar olduğuna. Düzencik’e vardım bağa, Evler göçüyor yaylaya. Seyit ile Mehmet Ağa Ağlar öksüz kaldığına. Dört oğlu var yeni yeter, Mehmetali yerin tutar. Tabutuyla gitmiş yatar, Türkmen Beyi olduğuna.