Bir zamanlar al, yeşili gezildi Sararıp da soldu Hınzırı Dağı. Türkmen göçü sıra sıra dizildi, Bugün ıssız kaldı Hınzırı Dağı.   Sana çıkıp, in ine yoruldum. Vatanımsın taşlarına sarıldım. Sende dünya güzeline vuruldum. Beni aşka saldı Hınzırı Dağı.   Şu sende de lâle sümbül biterdi, Bülbüllerin figan edip öterdi. Her koyukta bir tütünün tüterdi. Yurdun viran oldu Hınzırı Dağı.   Morkoyunlar sövkeleri bürüyor, Gömürgen de sefasını sürüyor. Suları şifalı içen görüyor, Derde derman buldu Hınzırı Dağı.   Habib Karaaslan, burda kalınmaz, Sevdiğimin armağanı alınmaz. Köyü hep dolaştım, kimse bulunmaz, Güzelleri aldı Hınzırı Dağı.   HABİB KARAASLAN