Tersakan’dan çıktım Tepekuyu’ya Bürüdü bir duman açılmaz oldu. İki merkep kaldı başıma belâ, Onları bırakıp kaçılmaz oldu.   “Kuruova” derler ora bakılmaz, Hasanölen Dağ’a geldim çıkılmaz. Kibritim var, bir tek keven yakılmaz, Güneşin ateşi saçılmaz oldu.   “Kalam” dedim, dağ konuğun almadı. Gülsün’ün Yurdu’nda çarem kalmadı. Yozeşmesi kuyuların dolmadı, Suların buz tutmuş, içilmez oldu.   Tırmanarak tepelere çıkarım, Kuru keven bulsam hemen yakarım. Acep nere geldim? Diye bakarım, Yurtlar birbirinden seçilmez oldu.   Fırtına kesilmez, gittikçe artar. Mustafa sen kaç, başını kurtar. Eşekle kürtükten geçilmez oldu.   Çok fazla üşüdün, dişini sıkma. Karadağ yüksektir, oraya bakma Habib Karaaslan, bir daha çıkma. Bu dağlara konup, göçülmez oldu.    HABİB KARAASLAN [1]Fırtınanın kuytu yerlere dolduğu kar kütleleri. (Kürtük)