Yaylan, ovan birbirine bakıyor,
Hâsılatın bir sel gibi akıyor.
Koyuncular yaylalara çıkıyor,
Serin serin geçer yazı Konya’nın.
Resul’ü hak bilip, Kur'ân’a tapan,
Bulunmaz bu ilde yolundan sapan.
Türkiye’de en çok ziraat yapan,
Her yerde geçiyor sözü Konya’nın.
Tarihi eserleri burda görün de,
Hükümet, binanın toplu birinde...
Gençleri çalışkan, sıhhat yerinde,
Elmadan renk alır yüzü Konya’nın.
Kalkınmada imar işi sırada,
Hünkâroğulları görün burada.
Karaman, Karahitaylar da orada,
Öz evladı sandım sizi Konya’nın.
Halkı candan dosttur, kanları ılık;
Gençlerde düzgündür kıyafet-kılık.
Memur, halk arası dostça bağlılık
Doğrudur, tatlıdır sözü Konya’nın.
Çalışkan, yiğitler bu ile bakan,
Her yerde çarpışıp kahraman çıkan...
Az zamanda çok eserler bırakan,
Şen olmuş ovası, düzü Konya’nın.
Der Habib Karaaslan: Söyle sözünde,
Halkının sevgisi dolmuş özünde.
Büyük atasının yürür izinde,
Türkiye’ye bağlı özü Konya’nın.
