Yürek kebap oldu, hem de pişiyor; Diyarı gurbette gönlüm coşuyor. Karanlık geceler hemen ışıyor, Mehtap geceleyin göğe çıkınca.   Bekâr erkekler de bakir kız alır, Mehtabın altında gizli söz alır. Bir vakit tüm olur, tekrar azalır, Beni mecnun eder, bağrım yakınca.   Habib Karaaslan’ım niçin gülemem? Ne hâldesin, ben buradan bilemem. Gözüm yaşı sel sel olur silemem, Irmak gibi çağlar sana bakınca.