Düştüm gurbet ele ağrıyor başım, Durmadan akıyor gözümden yaşım. Hâlim beyan olsun siz kardeşim, Bize lazım olan burda bulunmaz.   Yârin yaylasına gitmek isterim, Koyunu kuzladı gütmek isterim. Canım sıkkın dövüş etmek isterim, Ne fayda! Kolumda zor da bulunmaz.   Başına bağlamış sarı yazmayı, İcat etmiş kaşın, gözün süzmeyi. Gönül ister güzlinen gezmeyi, Münasip bir tenha yer de bulunmaz.   Yazın köylerimiz yaylaya konar, İçer Bilalik’in suyunu kanar. Hastayım gurbette yüreğim yanar, Yârin yaylasında kar da bulunmaz.   Der Habib Karaaslan: Sarardı, soldu Ağladım gözlerim yaş ile doldu. Günlerin ay, haftalarım yıl oldu Gönül eğleyecek yer de bulunmaz.   BU ŞİİR İLE İLGİLİ BİR ANIM 17/09/1972 Pazar günü akşamı. Akdere Samanlık Bağları’ndaki evinde Habib amcamı ziyarete gitmiştim. TRT radyosundan 19.00 haberlerini birlikte dinledik. reklâmlardan sonra Kemal Keskin’den türküleri dinliyoruz. Ekonomik ve sosyal yönden çok büyük sıkıntıları olan amcam, kafasında neleri planlıyordu kim bilir... Söylenen türkünün ilk sözleri bana çok tanıdık bir şiir gibi geldi. Tüm dikkatimi vererek dinlemeye başladım. Sözlerin kime ait olduğunu buldum. Emin olmak için, bir dörtlüğün bitmesini bekliyorum. “Yurt Destanı” adlı şiirlerinin çoğunu ezbere bildiğim ve şu anda yanında bulunduğum amcama aitti. Amcamı uyararak bu türkünün sözlerinin kendisine ait olduğunu söyleyince pür dikkat dinlemeye başladı. Şiirin dördüncü mısralarında tekrarlanan “Bulunmaz” kelimesi, değiştirilerek “Kalmamış” yapılmış, tüm şiirlerinin son dörtlüklerinde kullandığı “Der Habib Karaaslan” kaldırılmıştı. Şiirinin bu şekilde tahrif edilmesine çok üzüldü. Sanatçı Kemal Keskin’den davacı olacağını söyleyerek emektar daktilosunu masaya koyup aşağıdaki dilekçeyi yazdı.   ANKARA RADYOSU MÜDÜRLÜĞÜNE                                        ANKARA 17/09/1972 Pazar akşamı 19.00 haberlerinin ardından yayınlanan reklâmlardan sonra 19.45’de sanatçınız Kemal Keskin’in söylediği ilk türkünün sözleri benim şiirimdir. 1943 yılında Erzincan’da asker iken yazdığım ve 1945 yılında Behçet Kemal Çağlar tarafından Yurt Gazetesi’nde, yine aynı yıl içinde Halk Evleri Büro Şefi ve Urfa Milletvekili Ahmet Kutsi Tecer tarafından Ülkü Mecmuası’nda neşredilmiştir. 1945 yılında Ahmet Kutsi Tecer’in yardımlarıyla çıkardığım otuz dokuz sayfalık “Der Karaaslan” adlı şiir kitabımın 24 üncü sayfasında “Üzüntü” adı ile yazılıdır. Adı geçen kitabım, “Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Kararı” Halk Evleri Okuma Odaları için satın alınmıştır. Kitap, bahsi geçen kurumun demirbaşında kayıtlıdır. 1969 yılında bastırdığım “Yurt Destanı” ve 1970 yılındaki ilaveli ikinci sayının 5 inci sayfasında “Bulunmaz” adı ile çıkan şiirimdir. “Bulunmaz” adlı destanımı muvafakatim alınmadan “Bulunmaz” yerine “Kalmamış” denilerek son dörtlüğü de tamamen tahrif edilmiştir. Yukarıda belirtilen tarihte sanatçınız Kemal Keskin tarafından okunduğu malumunuzdur. Tarihe geçen bir halk şairinin şiirlerinin bu şekilde okunması, adından hiç bahsedilmemesinin kanunlara aykırı olduğu bilgileriniz dâhilindedir. Kanunî hakkımı arayacağım. Radyonuzun da bu konuya vesile olması nedeniyle kurumunuzu da dava edeceğim. Bu konuyla ilgili müdürlüğünüzce tahkikatın yapılarak tarafıma bildirilmesini arz ederim.  19/09/1972 Adres: Habib Karaaslan                               Samanlık Bağları Sondurak Bademli Sk.No: 356 Akdere/Ankara Halk Şairi   Radyoevi yetkilileri, “Kemal Keskin’in bir devlet memuru olup, tazminat davası altından kalkamayacağını” söyleyerek şairi vazgeçtirirler.