Türkçünün bahçede gülleri solmaz, Vatan-millet aşkı yanar özünde. Komünistte iman olmaz, din olmaz Yalan, riya olur onun sözünde.   Toplu bir milleti içinden fitler, Kamplara ayırıp, dilleri kitler. Bir zümrenin kölesidir milletler, İnsanlığı sıfır görür gözünde.   Müslümanlık ve zenginlik taşlanır, Kardeşlikle dostluk içten haşlanır. İşsizlikle, sefaletle başlanır... Böylece ürerler dünya yüzünde.   Eski Türkler şan vermişti cihana, Haçlı ordusunu boyamış kana. Ana-baba gibi millete yana Türklük aşkı yanar onun içinde.   Dünyaları fethetmişti dedemiz, Onların torunu değil miyiz biz? Atamızı nasıl inkâr ederiz! Yürüyelim atamızın izinde.   Der Habib Karaaslan: Tutalım işi, Var mı bu milletin dünyada eşi? Türk Milleti birbirinin kardeşi Vatan-millet aşkı yanar özünde.