İNÖNÜ der: Artsın şöhretim, şanım.
Muhalif kalırsam sıkılır canım.
Otuz yıldır değişmeyen başkanım,
Seçimleri kaybederim ne çare!
DEMİREL der: Taze açan gülüme,
Hizipçilik çabuk girdi ilime.
Terlemeden miras geçti elime,
İşim ağır, tez yoruldum ne çare!
ALİCAN der: Partilerde yetiştim,
En sonunda liderliğe eriştim.
Kabinede bakanlarla görüştüm,
Hiçbir işe yaramadım ne çare!
BÖLÜKBAŞI der: Her yana gittim,
Miting meydanına kuş gibi yettim.
Uzun yıllar, pek çok sözler sarf ettim,
Hiçbir sözüm tutulmadı ne çare!
AYBAR der ki: kalem tuttu şu elim.
Bina olmaz gayet çürük temelim.
İşçilere nifak sokmak emelim,
Millet bana yakın olmaz ne çare!
FEYZİOĞLU der ki: Şu genç yaşımda,
Ecevitler grubu var karşımda.
Eski bakan arkadaşlar başımda,
Paşamızın planıdır ne çare!
TÜRKEŞ der ki: Sağ kaldıkça bu canım,
Hırsızlardan temizlerim vatanım.
Masonlarla, komünistler düşmanım,
Millet beni geç anladı ne çare!
Der Habib Karaaslan: Ben yine şaştım!
Coşkun sular gibi çağlayıp taştım.
Partilerle diyar diyar dolaştım,
Bir tek külah kapamadım ne çare!..
|
