Pek şöhretli yüce bir dağ görünür, Her yerde söylenir ünün Erciyes. Yüzün soğuk beyaz kefen bürünür, Çürümeden durur tenin Erciyes.   Duramıyor, deli gönlüm coşuyor Başına çıkınca aklım şaşıyor. Ağustosta bile insan üşüyor, Hiç tesir eylemez günün Erciyes.   Bahar geldi, kardan çiçek açmıyor, Yaz gelmiş de senin kuşun uçmuyor. Yüzün soğuk, bana neşe saçmıyor, Kayseri’ye bakar yönün Erciyes.   Başka her dağlara konup göçülür, Erciyes, dünyada tekten seçilir. Onun elbisesi kardan biçilir, Beyaz kefen kaplı donun Erciyes.   Der Habib Karaaslan: Şimdi çıkamaz, Buzların üstünde ateş yakamaz. Fırsat bulup sana nişan takamaz, Eksik olmaz senin kışın Erciyes.   Habib KARAASLAN