EVLENMEK İSTEDİM   Terhis olup köyümüze gelince, Anam: “Evde hiç kalmadı tuz” dedi. Gardaşlarım evermeye çalışır, “Şimdi sana bulmalı bir kız” dedi. Fadime nasıldır, yüzünü görek, Hüsne’nin aşkına dayanmaz yürek! Üççatal ayaklı, beşli de gerek... “Güze kadar eksiğini düz[5]” dedi. Sevdiğin almayan murada ermez. Gözleri kararır, dünyayı görmez. Zeynep’e çok düştüm, anası vermez! “Kızım küçük, umudunu üz” dedi!.. Kızlar, zalim! Yoksulluğu bilmiyor, “Fakir” diye yüzümüze gülmüyor. Elif’in anası yola gelmiyor, “Bin lira da benim kıza az” dedi. Ayşe der ki: “Benim ile kalaman! Babama yalvarsan yine alaman. Grap döşen, pazen fistan bulaman İster darıl, ister bana kız” dedi. Der Habib Karaaslan: Ben kaldım naçar! Zöhre gelin olmuş, o benden kaçar. Döne’nin anası yüksekten uçar, “Kızım keleş, ona türkü yaz” dedi.