Yaylanızın suyu gayeten acı! Kızlarınız olsun başımın tacı. Köylerinden gelir üç-beş sağıcı Çadırı görünce beyaz kar sandım.   Yaylası yok Acıpınar’a göçer, Çoban tek başına kuzuyu seçer! Damdan, alaçıktan yağmur da geçer, İçine girmemiz biraz zor sandım.   Seydinali biraz koyun yetirdi, Gömürgen’in yaylımını bitirdi. Yanyurt’ta bir kadın ayran getirdi, Ayranı içince ekşi nar sandım.   Der Habaib Karaaslan: Şaşarım size, Bizim yaylalarda doyulmaz yaza. Elleri göğsünde su verdi bize, Şu nazlı güzeli bize yâr sandım. Habib KARAASLAN  [1] Karagöz Gazetesi’nde neşrolunmuştur. 26/5/1953- Ankara [2] NOT: Bu şiiri, Millî Eğitim Bakanlığı İlköğretim Umum Müdürlüğü’nün evrak odasında daktiloda yazdım [3]  Demokratların tümü de irtikaptan beraat ettiler. Hani onların bir sürü servetleri vardır diyordunuz! 13/8/1960 [4]  Bu şiir, Karagöz Gazetesi’nde yayınlandı. Neşir hakkı olan 10 (on) lira Kasım Gülek ve Emin Soysal’ın yanında bana verildi. 17/7/1953 [5] NOT: Bu şiir Karagöz Gazetesi’nde neşrolunmuştur. 26/06/1953-ANKARA [6]  Çapaklı [7]  Yenilebilir bitkilerin taze sürgünlerinin genel adı. [8]  Başı boş at sürüsü. [9]  Gelin olamayız    [10] Köyümüzden DeliHaydar lakaplı birisi, şairin şiir yazdığına bir türlü inanamaz. Gördüğü yerde onunla alay etmek için sürekli "Sen de âşık olmuşsun, şiir yazıyormuşsun' Doğru mu?.." sözlerine artık tahammül edemeyen şairimiz ona bu şiiri yazarak kendisine okuyunca bir daha alay etmekten çekinir.    [11] Şair, 26/06/1943 tarihinde davet edildiği bir düğünde bulunmaktadır. Sivas’ta yapılan bu düğüne, erkek tarafı sekiz fayton ile gelince; kız babası, bir not yazarak damadın babasına “kızının taksiyle götürülmesi gerektiğini” bildirir. Şair, erkek tarafına davetli olduğu için bu durum zoruna gider. Hemen oracıkta yukarıdaki şiiri söyler.