YAYLADA
(Der Karaaslan: Yaylaya Hasret)
(Kavalımın Sesi: Kara Mektup)
Engin ovalarda eğlemen beni
Sevdiğim yolumu gözler yaylada
Ağ eline al kınalar yakarak
Çıkar Taşkuyu’yu yazlar yaylada.
Bünyan Kazası’nın Gömürgen Köyü
Ele kötü ise bana pekiyi
“Benim de gurbette yârim var” deyi
O da sevdiğini özler yaylada.
On gün kaldı bizim evler göçmeye
Bir senem var yâr yolundan geçmeye
Karadağ’dan kar getirip içmeye
Üşümüş elleri sızlar yaylada.
Dağ, taş, dere, tepe demez yürürsün
Sevdiğime benden haber verirsin.
Çık Hınzır Dağı’na bak ne görürsün?
Dünya güzelleri kızlar yaylada.
Sözüm geçmez güzellerin destine,
Eller düşmüş yârim almak kastine
Kölenler[1] yapıldı ağıl üstüne
Karabaş koyunlar kuzlar yaylada.
Der Habib Karaaslan: Köye varayım
Sevdiğimi ben sineme sarayım
Bahar geldi nasıl ayrı durayım
Ben düştüm gurbete, sizler yaylada.
